Rozdział IV - 'Ja nie wiem, co on Narnie w szafie znalazł i z niej wyjść nie może?'

♠

Poranne słońce otulało nadmorską Juratę, na której plaży siedziała grupka mężczyzn pogrążona w rozmowie i zanosząca się głośnym śmiechem. Pośrodku nich siedział dziennikarz kanału Łączy nas piłka, który przygotowywał tym samym kolejny materiał na swój kanał. Gdy między nimi pojawił się Tomasz Iwan, ubrany w elegancki garnitur. Mężczyźni rzucili sobie porozumiewawcze spojrzenia i wybuchnęli śmiechem, komentując ubiór dyrektora reprezentacji.

-Co? - spytał zdziwiony.

-Żeś się wypindrzył! - zawył Kamil Grosicki pokładając się na piasku ze śmiechu.

-Co, spotkanie ze sponsorami mam. - odpowiedział, poprawiając zawiązany pod szyją krawat.

-Taa, a żona wie? - spytał w pewnym momencie Jodłowiec.

-Darujcie sobie. - bąknął wyciągając z kieszeni telefon komórkowy. Wystukał wiadomość do prezesa związku i po chwili oddalił się w kierunku swojego samochodu zaparkowanego na hotelowym parkingu.

-To co panowie wracamy do hotelu? - Jędrzejczyk podniósł się z piasku na plaży i otrzepał z niego swoje kadrowe dresy.

-Wracamy. - odpowiedział Wiśniowski, wyłączając kamerę. Z uśmiechami na twarzach weszli do sali konferencyjnej, w której Milik, Stępiński i Kowalczyk wpatrywali się w ekran telewizora. Kowalczyk z szerokim uśmiechem na twarzy, natomiast Stępiński z szeroko otwartymi ustami i oczami w kształcie monet pięciozłotowych. Arkadiusz Milik za to rozsiadł się wygodnie, a na jego twarzy pojawił się cwany uśmiech. Ich zachowanie przykuło uwagę piłkarzy, którzy kilkanaście sekund wcześniej pojawili się w pomieszczeniu. Zastanawiali się, co tam się stało i nie mieli zbyt dobrych przeczuć.

-Stary, dałeś się orżnąć dziewczynie. - Milik poklepał po ramieniu Mariusza, który nadal kurczowo trzymał kontroler i wpatrywał się tępo w ekran, na którym widniała informacja o jego porażce. Nie mógł w to uwierzyć, przegrał dopiero pierwszy raz i to w dodatku z kobietą. To dla niego hańba.

-Kobieto, gdzie ty byłaś całe moje życie? - Jędrzejczyk rzucił się na kanapie obok niej, obejmując ją ramieniem, co Milik skomentował jedynie pełnym politowania spojrzeniem. Którego, notabene, Jędza w ogóle się nie przejął.

-Nie rób wiochy. - mruknął Pazdan, opierając dłonie o oparcie skórzanej kanapy. Michał uśmiechnął się szeroko, co Artur skomentował jedynie przytuleniem do siebie szatynki, na której twarzy nadal znajdował się delikatny uśmiech. Kochała piłkę nożną i wszystko co z nią związane. A codzienne spędzanie czasu przed konsolą, ma swoje konsekwencje.

-Ograłaś mnie! - Mariusz rzucił Julii oskarżycielskie spojrzenie. Przyjaciółka Błaszczykowskiego wzruszyła jedynie ramionami, podając zawodnikowi Ruchu Chorzów jedno z ciastek leżących na ozdobnym talerzyku, trzymanym przez nią w dłoni. -Dobra, nie umiem się długo na Ciebie gniewać. - zabrał z jej rąk talerz i zaczął pochłaniać jego zawartość z prędkością światła.

-Zawsze wiedziałem, że jesteś mięczakiem. - skomentował wszystko Peszkin, machając ręką i opuszczając salę konferencyjną. Wszyscy skomentowali jego zachowanie niepohamowanym wybuchem śmiechu.

-Co powiecie na wycieczkę po Juracie? - zaproponował Milik, ku zdziwieniu wszystkich.

-Uderzyłeś się, w coś? - spytał Krzysztof Mączyński.

-Nie. - odpowiedział Milik.

-To idziemy? - po chwili namysłu zapytał Zieliński.

-Idziemy.

♣

-To mówisz, że studiujesz iberystykę? - Artur Jędrzejczyk zapytał upijając łyk zimnej coli. Julia Kowalczyk uśmiechnęła się pod nosem płacąc za orzeszki ziemne u bardzo miłego sprzedawcy.

-Yhy. - podstawiła paczkę pod nos Cionka, który uśmiechnął się do niej szeroko, wybierając kilka orzeszków.

-Muy bien. Język hiszpański jest piękny. - pokiwała pochodzącemu z Brazylii polskiemu piłkarzowi z aprobatą głową. W tym samym czasie Arkadiusz Milik, Mariusz Stępiński, Bartosz Kapustka i Piotr Zieliński siedzieli przy jednym z plastikowych stolików rozkoszując się skromnymi porcjami przepysznych lodów.

-Błaszczykowski to obraca się tylko w pięknym towarzystwie. - Zieliński spojrzał na szatynkę, która wraz ze starszymi piłkarzami śmiała się z jakiegoś, za pewne, suchego żartu Wiśniowskiego.

-Wie co dobre. - dodał po chwili ciszy Kapustka. Milik spojrzał na nich dyskretnie. Czasami miał ich dość. Zachowywali się trochę tak, jakby nadal byli niewyżytymi nastolatkami. Nie rozumiał ich. Mieli dziewczyny a zachowywali się jakby ich nie było. Gdyby on, miał taką lojalną i zakochaną w nim, zrobiłby dla niej wszystko. Troszczyłby się o nią, kupował kwiaty, prezenty, zabierał na romantyczne wypady za miasto. Zazdrościł im. Niestety musiał się pogodzić z faktem, że jest sam. Mówi się trudno. Nałożył na plastikową łyżeczkę, odrobinę czekoladowych lodów, którymi po chwili już się delektował, jednocześnie rozmyślając nad swoim życiem i miejscem w świecie piłki nożnej.

-Eee, młokosy wracamy. - wyrwali się z zamyślenia, gdy obok ich stolika pojawił się Artur Jędrzejczyk. Z uśmiechem przyklejonym do twarzy podał im butelki wody mineralnej i dłonią wskazał na szatynkę rozmawiającą zresztą grupy. -Na prawdę sympatyczna dziewczyna, i wiecie co...- cała czwórka rzuciła mu spojrzenia pełne politowania.

-Kolejny genialny pomysł? - spytał ze śmiechem w głosie Zieliński, jednak zamilkł widząc mordercze spojrzenie Jędzy na sobie.

-Jeśli skomentujesz, jeszcze raz nasze pomysły to dostaniesz kopa i wylądujesz na Antarktydzie. - wbił w niego mroczne spojrzenie i poklepał go po policzku, co Zieliński skomentował głośnym przełknięciem śliny. -A wracając do mojej wcześniejszej wypowiedzi, razem z chłopakami doszliśmy do wniosku, że powinien znaleźć się dla niej życiowy partner. - dokończył z uśmiechem na twarzy.

-Zamierzacie się bawić w swatki? - spytał, niepewnie Kapustka analizując wcześniejszą wypowiedz obrońcy Legii Warszawy.

-Sam na to wpadłeś, czy we czterech to wymyśliliście? - spytał, trochę ironizując i zakładając dłonie na biodra.

-Dobra Jędza, spokojnie. - Arkadiusz podniósł się z krzesła, klepiąc legionistę po ramieniu. -Idziemy, bo nam uciekną. - dodał, po chwili.

♣

-Można? - Julia stanęła obok drewnianej ławki znajdującej się przed hotelem z opasłym tomiskiem książki pod ręką. Milik uśmiechnął się, robiąc dziewczynie miejsce. Kowalczyk naciągnęła na nos okulary przeciwsłoneczne, otwierając książkę na stronie, na której poprzedniego dnia zakończyła. Napastnik Ajax'u Amsterdam poszedł w jej ślady i zanurzył się w swojej lekturze. Minął, może kwadrans gdy obok nich pojawił się Łukasz Wiśniowski ze swoją nieodłączną kamerą.

-Powiecie co czytacie? - spytał, uśmiechając się do nich szeroko. Obydwoje pokiwali mu z aprobatą głowami, pokazując do kamery okładki czytanych przez nich książek.

-„Arktyczny dotyk” i „Wyznaję”, dobre wybory. - odpowiedział i odszedł, pozostawiając dwójkę pasjonatów dobrej książki.

♣

-A Milika to znowu gdzieś wcięło. - westchnął Mariusz pchając szklane drzwi. - Ja nie wiem, co on Narnie w szafie znalazł i z niej wyjść nie może? - Mariusz Stępiński z nerwami rysującymi się na twarzy wszedł na siłownie, siadając na parapecie. Błaszczykowski wraz z Lewandowskim wymienili się porozumiewawczymi spojrzeniami, po czym jak jeden mąż wyjrzeli przez okno. A ich oczom ukazał się ciekawy widok. Dwójka młodych ludzi siedziała w dwóch różnych kątach ławki, pogrążona w świecie literatury. Błaszczykowski uśmiechnął się pod nosem co Lewandowski skomentował cichym 'yhy'. Ich stosunki nieco się ociepliły i ku jego uciesze jego żona pogodziła się ze swoimi, kiedyś, najlepszymi przyjaciółkami. Miał nadzieję, że to nie jednorazowa zmiana pogody, tylko po prostu ocieplenie klimatu. W sumie na dłuższą metę, nie da się żyć we wrogich stosunkach, jeśli kiedyś było się najlepszymi przyjaciółmi. 

-Sądzę, że znalazłem twojego podróżnika z krainy Narnii. - kapitan reprezentacji wskazał ruchem głowy na szybę, z której można było zobaczyć obrazek, który oni dostrzegli dużo wcześniej. Stępiński zmrużył nieco oczy, po czym zeskoczył z parapetu i pognał do drzwi, którymi chwilę wcześniej wszedł do siłowni.

-A ty gdzie? - spytał, zdziwiony jego zachowaniem zawodnik z numerem szesnaście.

-Po Jędze! - odkrzyknął, znikając za szklanymi drzwiami. Robert spojrzał na Kubę, który jedynie wzruszył ramionami i westchnął nad zachowaniem młodszego kolegii z reprezentacji. Lewandowski poszedł w jego ślady i wrócił do wcześniej wykonywanego ćwiczenia.

♣

Choć Jurata oczarowała piłkarzy i sztab szkoleniowy, to niechętnie musieli stwierdzić, że od morza wolą góry. Musieli również przyznać, że Arłamów, będzie dla nich o wiele bardziej ciekawy i może dlatego, że będą tam bez swoich drugich połówek. Jednak Adam Nawałka spacerujący po brzegu morza, miał o wiele większe problemy, niż żony, czy dziewczyny swoich zawodników czy współpracowników. Potrzebował kogoś, kto będzie na tyle odporny aby pomóc mu z przygotowaniami do Euro2016 we Francji. Zatrzymał się gdy w oddali dostrzegł Julię, która pochłonięta rozmową przez telefon wpatrywała się w fale rozbijające się o średniej wielkości kamienie. Pomyślał o niej. Dlaczego? Zarówno piłkarze, jak i sztab szkoleniowy ją polubił. Kiedyś, była obiecującą piłkarką i on osobiście zacierał ręce, na jej osobę w klubie. Niestety, kontuzja ją wyeliminowała. Uśmiechnął się, układając w swojej głowie całą rozmowę z Julią Kowalczyk. Wierzył w to, że mu nie odmówi. Choć, tak właściwie, wiedział, że mu nie odmówi.

-No, Ann muszę kończyć. Pozdrów Podolskiego,Özila i Schweinsteiger'a. Całuję. - szatynka z uśmiechem schowała telefon komórkowy do kieszeni, po czym przeniosła wzrok na trenera narodowej reprezentacji. -Coś się stało trenerze? - spytała, widząc jego nietęgą minę. Mężczyzna westchnął rzucając do wody, jeden z małych kamieni, znaleziony na jasnym, zimnym piasku.

-Chciałem spytać się Ciebie, czy nie chciałabyś pojechać z naszą kadrą na zgrupowanie do Arłamowa. Byłabyś takim moim doradcą, znasz się na tym i spojrzysz obiektywnym okiem. - zdziwienie wkradło się na jej twarz, gdy przyswajała sobie słowa Adama Nawałki. Nie spodziewała się takiej propozycji, ze strony mężczyzny. Zawsze chciała móc być trybikiem w jakiejś wielkiej machinie i za takową uważała Reprezentację Polski w piłce nożnej. Więc, dlatego była zaskoczona i może trochę zszokowana.

-Nie mam doświadczenia przecież i chłopaki …, nie wiem. - próbowała powiedzieć coś z sensem, jednak jej to po prostu nie wychodziło. Propozycja Nawałki, nadal wiązała jej gardło ale i serce.

-Doświadczenie, wielu z trenerów zaczynając pracę go nie ma. Chłopaki Cię ubóstwiają. Jeśli się zdecydujesz, to po prostu przyjedz z Kubą. A jeśli nie to trudno. - uśmiechnął się do dziewczyny, próbując dodać jej pewności siebie. Znał jej historię i kiedyś nawet razem z Bońkiem, próbowali jej jakość pomóc, niestety kontuzja wyrzuciła ją z drużyny.

-Dam panu znać jutro rano, gdy będziemy się stąd zbierać. Prześpię się z tą decyzją.

-Powiem Ci szczerze, że liczyłem na to, że moja propozycja Cię zaciekawi. - odpowiedział. - Aaa. - zatrzymał ją, gdy miała zamiar udać się do hotelu. - Zbigniew też tam będzie. - uśmiech na jej twarzy nieco się powiększył. A Nawałka liczył na 'selekcjonerski' sukces.

♣

-Tydzień, bez was? Bomba!!! - Wojciech Herman wykrzyczał swoją opinię, sprawiając, że Krychowiak wylądował na sofie. Rzucił masażyście oskarżycielskie spojrzenie, po czym popukał się w czoło.

-Lecz się! - warknął zirytowany zawodnik Sevilli i biegiem odszedł od członka sztabu szkoleniowego.

Większość piłkarzy i ich rodzin opuściła już hotel w Juracie i była w drodze do swoich domów. Poza nielicznymi, w tym Julią Kowalczyk, która właśnie oddawała klucze do swojego pokoju w hotelowej recepcji.

-I jak? - lekko drgnęła słysząc pytanie Adama Nawałki. Odwróciła się w jego kierunku, głęboko oddychając.

-Przestraszył mnie pan. - uśmiechnęła się niepewnie.

-Nie chciałem, przepraszam. I co zgadzasz się? - spytał, z nadzieją, że dziewczyna mu nie odmówi.

-Zgadzam się. - uścisnął jej dłoń a na jego twarzy wykwitł piękny i szczery uśmiech.

-Do zobaczenia w Arłamowie, pani trener. - zniknął za drzwiami hotelu, gdy obok niej pojawili się Kuba Błaszczykowski, Łukasz Piszczek, Łukasz Fabiański i Robert Lewandowski.

-Pani trener? - spytał zdziwiony tym co usłyszał ten ostatni.

-Widzimy się w Arłamowie, panowie. - uśmiechnęła się do nich niewinnie, chwytając rączkę swojej walizki.

-Nie zapomnimy tego zgrupowania, za żadne skarby świata. - mruknął Błaszczykowski podążając za swoją przyjaciółką. 

♦♦♦

Ahoj, kochane!!!

Mamy czwóreczkę :)

Mam nadzieję, że Jędzy jest w niej dość dużo ;)

Natomiast, co do samego rozdziału to chyba nie jest najwyższych lotów, za co przepraszam :(

Dziękuję wam z całego serducha za te wszystkie komentarze pod poprzednimi postami. 

Do napisania. 

PS. Mogę zdradzić, że w kolejnych rozdziałach pojawią się członkowie innych kadr. Zapraszam do zmodernizowanej zakładki bohaterów. 

Buziaczki ;)